Allemaal Uitblinkers KNVB F-PUPILLEN

voorwoord Mijn dochter van 11 en mijn zoon van 9 voetballen allebei. Mijn zoontje Dani speelt in de F5 van de amateurs van SC Feyenoord. Bij zijn wedstrijdjes op zaterdag kan ik niet altijd aanwezig zijn, maar de twee trainingen per week op Varkenoord volg ik altijd. Het valt mij op dat het er bij de amateurs anders aan toe gaat dan vroeger, bij mijn oude clubs in Wijchen en Balgoij. Mini-pupillen van vijf jaar kenden we toen nog niet. We voetbalden op straat, en kleuters liepen tussen de tieners in. Het was een spelletje. Pas rond ons achtste, negende jaar gingen we bij een club voetballen. Toen werd het iets serieuzer. Toch was de sfeer toen anders dan wat ik nu meemaak als ik met mijn zoontje meega. Het is zoveel professioneler tegenwoordig. Het lijkt soms wel alsof die jongetjes al een serieus vak beoefenen. Natuurlijk is SC Feyenoord geen gemiddelde amateurclub. F-pupillen worden er periodiek beoordeeld. En ze moeten maar liefst een uur voor de wedstrijd aanwezig zijn. Dat betekent dat mijn zoon er op zaterdag om half acht uit moet. Dat vind ik wel vroeg voor een kind. Bij gewone clubs verzamelen ze een kwartiertje van tevoren. Maar het grootste verschil met vroeger is het geschreeuw langs de lijn. ‘Kom nou ’s op!’, zo gaan sommige coaches van de tegenpartij tekeer tegen kinderen van zeven. Ik ben blij dat de coach van mijn zoon dat niet doet. Nu ik ben gestopt met profvoetbal, volg ik bij de KNVB de trainer-coach I-opleiding. Trainen en coachen is een vak apart. Zeker het trainen en coachen van heel jonge spelers. Samen met Giovanni van Bronckhorst verzorgde ik een paar keer de training van de F5. Gio’s zoon speelt daar ook. De trainer was ziek. We hoefden ons niet aan het trainingsplan te houden. We deden natuurlijk niet de vormen met kinderen die ik als prof ken, maar wat eenvoudige techniekvormpjes die ons wel leuk leken. Dat was op zich wel een succes, maar ik ontdekte ook dat veel F-pupillen niet kunnen stilstaan. Dat is wennen.

4 | F-pupillen