PanPost nummer 2 juni 2017

Club Pan-European Nederland | nummer 2 | juni 2017

MIDWEEK IN DE VOGEZEN

Tekst/Foto’s: Roger Leppers

Jaaa, het was weer zover: HERFSTVAKANTIE! En dat kon nog net met de motor ‘gevierd’ worden. In eerste instantie wilde ik naar het Sauerland, maar helaas was daar voor de meeste dagen regen voorspeld. Een alternatief was de Eifel, maar ook daar was de weersvoorspelling niet goed. Dan de Vogezen? Daar was ik nog nooit geweest (behalve op doorreis) en die zouden de hele week droog blijven, met zelfs regelmatig zon….

Z oeken naar routes op internet leverde een drietal routes van Promotor op, die enige aan- passing behoefden qua heen en terug, plus het hotel waar ik ver- bleef. In Basecamp was dat in een avondje gepiept en de reis kon beginnen! Op maandag ging ik, na mijn vader bezocht te hebben, slapen in de gastenkamer van zijn ver- pleeghuis te Maastricht. De start was derhalve al behoorlijk ‘in de richting’… Via de snelweg tot Trier en daarna binnendoor, was ik op tijd om in te checken bij hotel ‘Le Gehan’ te Cornimont. Vanaf Trier ging de route steeds meer over de mooie wegen richting de Vogezen. Wat een prachtige natuur en wat doet de bebouwing Duits aan! In hotel Gehan kreeg ik een kamer met aan twee kanten zicht op het kruispunt waaraan het hotel lag. Prachtig uitzicht en met overdag veel licht. Ik houd van veel licht, waardoor ik hier meteen al op mijn plek was. Alleen begon het gedu- rende de avond steeds meer te regenen (wat je dan helaas ook aan twee kanten ziet) en werd ik een beetje sceptisch over de eerdere weersvoorspelling. Het rondje van morgen zou zuidweste- lijk van Colmar liggen en redelijk weer zou erg fijn zijn….

Maar vooralsnog eerst maar eens dineren in het hotel. Andere mogelijkheden waren er niet in het gehucht. Voor alternatieven zou je de berg af moeten naar het nabij gelegen dorp. Te voet was dat geen optie… Om 19.00 uur nam ik plaats aan mijn (was echt zo ingedeeld) tafel- tje in het restaurant. Ik was de eerste gast. Even later kwam een groot gezelschap binnen om iets te vieren. En nog later kwam er nog een paar koppels aanschui- ven. Ik kreeg de indruk dat dit restaurant wel een zekere naam had in de omgeving en daaraan zijn bestaansrecht moest ontle- den. Qua hotelgasten waren er nog drie andere mannen, zo te zien onderweg voor zaken. De bediening (de ober en de kok bleken een stel te zijn, dat dit project onlangs had opgestart), was uitermate vriendelijk en voor- komend. Totdat er meerdere gasten waren binnengekomen… Vanaf dat moment liep de effi- ciëntie in snel tempo terug tot redelijk chaotisch en exempla- risch. De kok had echter extra zijn best gedaan! Ze dachten hier vast dat ik een controleur van Michelinster- ren was. Vanmiddag was er iemand naar mijn motor aan het kijken en dan specifiek naar de

banden. Michelin banden onder een Engelse motor heeft waar- schijnlijk het vermoeden getrig- gerd, dat ik zo'n controleur zou zijn. Ik liet ze maar in die waan en hoopte morgen op wederom zo'n vorstelijk maal! En ik werd heel benieuwd wat het ontbijt in petto zou hebben!? Het enige wat ik op dat moment kon teruggeven om hun sterren te behouden was, dat de borden te klein waren óf de porties te groot. Ik gokte erop dat ze de porties kleiner zouden gaan maken, want anders moesten de tafels ook groter worden en die investering haalden ze er in dit dorp niet meer uit… Ik verheugde me al op het ontbijt! Na de koffie, terug op mijn kamer, zag ik door beide ramen de, nog steeds, kletsnatte wegen in het dorp. De koplampen van de voor- bijgaande auto’s weerspiegelden in de natte straten. Als dit qua regen morgen niet zou zijn opge- lost, kostte ze dat sowieso een ster! Dit kan toch niet als je iemand een kamer aanbiedt met zulk uit- zicht?? Helaas was er ’s ochtends vanuit beide ramen zicht op laaghan- gende bewolking, oftewel “mist”. Wél was de regen opgehouden.

18