PanPost nummer 2 juni 2017

Club Pan-European Nederland | nummer 2 | juni 2017

Ook niet! Conclusie: portemonnee verloren!!! En dan begint zich een heel circus aan gedachten, allemaal in hooguit één minuut, te ontspinnen, waarbij er weinige constructief zijn! Met de praatpaal van de betaalautomaat had ik inmiddels (in m’n stressy Frans) wel geregeld, dat er een ticket werd afgedrukt, dat ik dan binnen 8 dagen moest betalen (€ 5,60!). Met de slag- boom eenmaal open kon ik weer de wijde wereld in. Alleen hoe, en waarheen, en zonder geld, en zonder pasjes??? Ik was wel lichtelijk in paniek zou je kunnen zeggen. Gelukkig stonden er vijf douaniers te posten na het betaalstation, waar ik meteen op af koerste. “Wat moet ik nu doen”, was mijn vraag, “ik heb niets meer”. Ze hebben me heel begripvol en hulpvol opgevangen en in elk geval een plan van aanpak doorgesproken. Ook hebben ze gebeld naar de laatste supermarkt, waar men nog is gaan zoeken bij de kassa en op de parkeerplaats. Helaas geen gevonden portemonnee. Met het thuisfront heb ik ten einde raad gebeld voor de telefoonnummers om de pasjes te blokkeren, dus na een uurtje was alles weer veilig. Maar dan?? Hoe kom ik thuis zonder geld?? Uit de tolpoortjes kwamen om de haverklap Nederlanders gereden, dus ik zou

er een kunnen aanhouden om te vragen contant geld te lenen, dat ik dan later aan ze kon overmaken. Het alternatief zou zijn om in Toul een bankfiliaal te zoeken waarnaar de SOS verzekerings- dienst een bedrag kon overmaken. Had zeker 2-3 uur geduurd. Op de parkeerplaats bij die péage stond echter een Nederlands gezin te picknicken. Die mensen stonden al stil, hoefden hun reis niet meer te onderbreken en waren relaxed aan het pauzeren. De ideale ‘slachtoffers’ zal ik maar zeggen! Ik daarheen met mijn verhaal. Ze geloofden er in eerste instantie geen snars van, maar allengs vonden ze het ook zo bizar, dat het eigenlijk niet gelogen kón zijn. Na het ticket uit de automaat, paspoortgegevens en betaal- gegevens te hebben uitgewisseld, berekenden we dat ik met € 50,- wel thuis zou moeten kunnen komen. Nog een keer tanken in Luxemburg plus een keer in Nederland moest lukken. En zo was het ook! Familie Stehouwer: hartelijk bedankt! Meteen bij aankomst thuis heb ik het geleende bedrag op hun rekening overgemaakt , ik hoop dat er niets is misgegaan (…). Op die namiddag ben ik hun auto + travelsleeper drie keer voorbij gereden (vóór Luxemburg tanken, na Luxemburg tanken, na een

pauze van mij) en nog een keer gesproken, omdat we op dezelfde parkeerplaats waren, waar ik zat te eten en zij wisselden van bestuurder. Zo zie je mensen nooit, zo vier keer op ‘n dag! Al met al was dit weer zo’n trip die zonder de hulp van behulpzame mensen op je weg veel moeilijker zou zijn geweest, maar die dankzij hen geweldig mooi is geworden! Dank allen zeer hartelijk daarvoor! deze reisbeschrijving. Het is er een waarbij ik het meeste ooit in zo’n korte tijd heb meegemaakt en die mij derhalve nog lang zal heugen. Als je interesse hebt? Routes en hoteladressen kan ik je zo doormailen ( leppers@aurec.nl). n En hiermee eindigt

27