PanPost nummer 2 april 2016

Club Pan-European Nederland | nummer 2 | juni 2016

“JOEY”

Tekst : Wil Coopmans Mijn weekend begint op vrijdagochtend. Een mooi vooruitzicht met de regiorit Noordwest 2016 in het vizier. De weersvooruitzichten zijn goed, droog, stapelwolken, afgewisseld met een prille lentezon, heerlijk!

A llereerst de vrijdag. Ik ben al vroeg wakker, wellicht door het aanstaande prachtige weekend, en sta om 7.30 uur op. Voor het ontbijt heb ik maar even de badkamer ge- poetst, lekker om schoon aan de dag te beginnen. Met een lekkere bak koffie en smakelijk brood kan ik de rest van de dag wel aan. Stofzuigen, even naar mijn ouders, een afspraak buitenshuis en ’s middags een klus om de pvc-buis van de vijver te herstellen, die ik afgelopen winter had “afgebro- ken”. Als de temperatuur stijgt, stijgt het vijverwater en moeten de pomp en filter weer worden ge- plaatst. Het wordt hoog tijd om dit klusje te klaren. Met een goede voorbereiding ben ik naar mijn “vijverboer” getogen om nieuw pvc-materiaal te halen. Gelukkig kan ik me lekker uitleven met het afzagen, het voorbereiden en lijmen van enkele waterdichte verbindingen. Al zeg ik het zelf : “Het resultaat mag er zijn, water- dicht.” Deze klus is nu eindelijk geklaard, de vijverpomp en filter zijn geïnstalleerd en ik ben bijna klaar voor de regiorit NW. Op het einde van de middag komt mijn zoon Tom bij me eten, erg gezellig, maar ik moet zo weg. Eten koken, samen eten, opruimen en voorbereiden voor vertrek. Tom moet met verhuisspullen weer “terug” naar Amsterdam-Noord, ik zal hem later die avond volgen. Met een drukke dag, het voelde in ieder geval zo, ben ik nog even bereid om me over te geven aan een “dipje”. Met de fauteuil van Voermans Meubelen Boxmeer in

de ligstand, kan ik gelukkig een half uur de ogen sluiten en dromen van het prachtige weekend dat voor me ligt. Omstreeks 19.30 uur vertrek ik, na het bepakken van de topkoffer met van alles en nog wat, vanuit Limburg naar de leuke motorvrien- den Marco en Sonja in Noord- Holland. Uitgerust, goed gegeten en een mooie droge avond, geweldig. De 170 km lopen als vanzelf onder mijn PAN vandaan, het gaat lekker. Rijdend op de A12, westwaarts naar Utrecht, heb ik nog een bijzonder mooie erva- ring met een, voor mij, zeer bijzon- dere, grote rode ondergaande zon. Bijna verblindend, maar zeer indrukwekkend, maar ook heel mooi en een voorbode voor een prachtige zaterdag. Nadat de avond is gevallen, kan ik in het donker mijn weg goed vinden naar Noord-Holland. De meeste autowegen en knooppunten zijn me in Nederland wel bekend, blijft wel opletten voor de onver- wachte flitspalen. Want ja, mijn PAN kan geen snelheidsborden lezen en ook ik maak wel eens een foutje. Maar weer afwachten of ik deze mooie rit zonder extra onvoorziene kosten ben doorge- komen. Omstreeks 21.15 uur arriveer ik bij die gezellige vrienden. Wat fijn om alvast in de buurt te zijn van de start bij Snoek motoren. Met een dikke knuffel, een goede bak koffie en iets lekkers, kan mijn avond niet meer stuk. Maar heel bijzonder is de geweldige kennis- making die avond met Joey, een

bijzonder eigenzinnige en mooie, stijlvolle verschijning. Het is leuk om te zien hoe Joey zijn eigen weg in huis gaat en zich al snel weinig meer aantrekt van mijn aanwezig- heid. Na een lekker biertje (Lim- burgs Hertog Jan!) met een kaasje dat erg lekker is maar ook ver- schrikkelijk stinkt, gaan we rond 23.00 uur lekker liggen. Ik heb de eer om in een groot tweeper- soonsbed te mogen slapen, waar heb ik dit aan verdiend? Wel lekker, de wekker op 7.00 uur en lekker slapen, een perfecte nacht- rust en prima voorbereiding op de schitterende dag met regiorit Noordwest, die komen gaat. Zaterdag, de dag van de regiorit, word ik rond 6.45 uur wakker van het gezellige geklets van Sonja en de geur van warme broodjes, top! “Uit de veren”, lenzen in, douchen en alweer de motorkleding aan. In de woonkamer is de tafel al prachtig gedekt en de koffie prut- telt. Ook Joey is al wakker, hij loopt parmantig door de kamer, niet wetende dat ik die ochtend weer uit zijn leven zal verdwijnen, maar niet voorgoed. Na een lekker ontbijt met koffie en broodjes, een rustige start van de dag, nog even tanden poetsen en daarna “alle zooi” weer bij elkaar rapen. Het valt me altijd zwaar om niets te vergeten, zeker met de overnach- ting bij Marco en Sonja achter me, maar ik geloof dat ik niets ben vergeten. Nadat ik mijn PAN heb bevrijd van enkele sloten -het blijft immers een gewilde motor- ga ik met Sonja naar de start van de rit bij Snoek Motoren in Heerhugo- waard.

16