PanPost nummer 2 mei 2018

Club Pan-European Nederland | nummer 2 | juni 2018

Later hoorde ik dat “onze” Marco, die deze rit heeft uitgezet, ook één van de deelnemers op de fiets was en 160 km op zijn twee- wieler heeft verreden in slechts 7 uur tijd, natuurlijk wel met wat pauzes erbij! Super hoor Marco! Nadat we een paar grote groepen fietsers voor onze neus hadden zien opdoemen en ver- volgens voorbijreden, besloten we in Oudendijk onze ijzeren ros te parkeren en een lekker bakkie te nemen, al dan niet met appel- taart met slagroom. Heerlijk zittend op het terras aan het water hadden we goed zicht op iedereen die voorbijreed. We overvielen overigens de waard van dit eetcafé wel met zo'n grote groep. Na zelf de bestelling opgenomen te hebben en ingeleverd, konden we daarna onze bestelling binnen ophalen. Het smaakte opperbest en het was goed toeven daar. Maar daar kwamen we natuurlijk niet voor!

We slingerden verder over de weggetjes, door en langs dorpen en voordat we het wisten reden we door de Beemster richting de Zaanse Schans. Eén van Neder- lands grootste trotsen. Vele mensen zullen foto's hebben van eenbezoekjeaandezeomgeving.

En waar er een schaap over de dam is... kwamen er ineens nog een paar Panners te voorschijn, die de goede neus van Hans toch ook eens wilden ervaren. Wij hebben een lekkere lunch gehad, maar ik heb eigenlijk nog niet goed in beeld hoe het de Panners na ons ervaren hebben. En toen moesten we dus nog zo'n 100 km. Gauw verder rijden dus! Ik zag o.a. het plaatsnaambord van Schoorl, maar eigenlijk was ik te veel verdiept in het maken van mooie kiekjes om bij dit verhaal te plakken. Onderweg toch veel mooie velden met hyacinten en tulpen gezien. De ene bloem ruik je al ver van te voren, bij de andere moet je het toch meer van de uitbun- dige kleuren hebben. Verder moet ik vaststellen dat er in de Regiorit Noord-West ongelofelijk veel molens in de route zaten. Alsof ze als paddenstoelen uit de grond waren gekomen.

Hans was onverbiddelijk: als het stoplicht groen is, dan rijden we, is het rood dan wordt er gestopt. En ja, bij die mooie vergezichten staan nu eenmaal geen stoplich- ten dus... we rijden door. Zou ook erg onverantwoord zijn geweest om midden op de weg te stop- pen, nietwaar? In de plaats Rinnegom (ik had er nog nooit van gehoord, jij wel?) zagen we een leuk restaurant voor de lunch. Daarom afgestapt en even heerlijk van het zonnetje genoten en van de bereidsels die we besteld hadden.

24