PanPost nummer 3 juli 2016

Club Pan-European Nederland | nummer 3 | september 2016

Een juiste keuze

Tekst: Martin van Weeghel

Foto’s: André van Weeghel / Hans van der Tol

Bij het uitkomen van het reisprogramma van onze club viel onze keuze in feite al op de Dolomietentour. Een goed streven om een betaalbare reis in het programma op te nemen. Een vier of vijf sterren resort moeten we dan ook niet verwachten, maar onze instelling is, “als het schoon is en goed slaapt, heb je vaak niet meer nodig”. De meeste tijd slijt je buiten het hotel en ’s nachts zijn de ogen dicht.

D oor omstandigheden was het niet mogelijk om samen met Adrie naar de Dolomie- ten te gaan, wat voor ons de revanche had moeten zijn op ons pechavontuur in Oostenrijk twee jaar geleden. Maar oké, dan maar alleen en aangezien de club altijd een welkom gevoel geeft, zou ik alleen gaan. Zo gezegd zo gedaan en inschrijven maar. Vijf weken voor vertrek (en een gesloten inschrijving) memoreer ik met een gekke bek of mijn broertje André zin heeft om mee te gaan. Het antwoord ken ik al: “Nee, niet aan mij besteed”, maar wat schetst mijn verbazing: “Het lijkt mij wel wat” en “Ik ga mee”. Dankzij de flexibele instelling van Carlo Oirbans kon de 1-pk omgezet worden in een 2-pk. Ja en daar gaat dan de ruimte op je motor, die je anders alleen zou kunnen gebruiken. Op stapmet iemand die nog nooit bij je achterop de motor heeft gezeten. De voorbereidingen worden getrof- fen en de reis naar de pizza’s wordt voorbereid. Kan ik op tijd weg of loopt het spaak? Die vraag speelt 2 weken voor vertrek nog. Kunnen we met de motor of zoeken we een alternatief; auto met motor, of de autoslaaptrein. Deze laatste twee ontnemen wel het gevoel

Vertrek Om ca 18.30 uur vertrekt de trein richting Verona. Een prachtige reis langs de Rijn in Duitsland. En zo dendert de trein met twaalf wagons en acht treinstellen met auto’s en motoren richting Verona. Zaterdagochtend om 09.00 uur zijn we in Verona en kan de reis door Italië, na het ontschepen van de motoren en auto’s, beginnen. Hotel Ludwigshof Doordat Verona iets lager ligt, moesten we ca 150 km terug naar boven. Met een zonnetje en een temperatuur van zo’n 28 graden zijn we op pad gegaan. Hoe dichter bij de eindbestemming, hoe donkerder het wordt. En na de eerste spetters volgen de hoos- buien en zijn we voor we het weten drijfnat. Leuk dat Italië. We bereiken het hotel en daar zitten al vele clubgenoten op ons te wachten. Het hotel is fraai gelegen, biedt mogelijkheden voor lopen en motorrijden. Het diner en ontbijt zijn van goede kwaliteit.

van vrijheid, maar op zondag voor vertrek hakken we de knoop door. We nemen de autoslaaptrein, want veiligheid op de motor is een belangrijk aspect. Woensdagnacht om kwart over twee ben ik klaar met mijn werk- zaamheden en stap, (over)ver- moeid, mijn bed in. Op vrijdagoch- tend wordt uiteindelijk de motor ingepakt en bezadeld, maar dan blijkt een belangrijk onderdeel van een bevestigingssysteem niet gele- verd te zijn, waardoor tie-wraps uitkomst bieden om de boel vast te zetten. Om 12.00 uur vertrekken we uiteindelijk richting Düsseldorf om te gaan inschepen op de trein. Net Schiphol De tickets geven aan dat het melden is tussen 15.00 uur en 16.30 uur. Klokslag 15.00 uur rijden we het terrein Hauptbahnhof op. We melden ons en dan begint het wachten in de buitenlucht. Pas om 17.00 uur wordt het sein gegeven dat we de motoren op de trein mogen rijden. Helmen op en dat blijkt geen overbodige luxe; de ruimte is zo laag, dat je zelfs half liggend op de motor nauwelijks het 1 e dek op kan rijden. Daarna begint het wachten opnieuw en is er tijd om te eten (de gelegenheid om te eten in de restauratie van de trein was reeds volgeboekt).

22