PanPost nummer 3 juli 2017

Club Pan-European Nederland | nummer 3 | september 2017

SCHOTLAND UNLIMITED VAN 27 MEI T/M 6 JUNI 2017 Tekst en foto’s : Marion van Laar

“Schotland Unlimited 2017”, dit was de kop van een uitnodiging om mee te gaan naar Schotland. Klonk uitdagend, het zou een kleine groep worden, dus kleinschalige accommodaties en guesthouses. Bovendien stond het echte hoge Noorden op het programma, dus de keus was niet zo moeilijk. Doen we!

De uitnodiging Op de uitnodiging stond: een toer voor avontuurlijke motorrijders die zowel veel willen zien als heerlijk willen rijden over rustige, slinge- rende wegen. Schotland is dich- terbij dan je denkt, want slechts één nachtje slapen en na een paar uur rijd je dit prachtige stuk natuur al binnen, om vervolgens in 10 dagen bijna 3.000 kilometer af te leggen. Een paar keer een pittige dagafstand, maar goed te doen als je ’s morgens niet te laat vertrekt. De gemiddelde snelheid ligt in Schotland redelijk hoog. Niet omdat je hard rijdt, maar omdat je lekker door kunt rijden. Er zijn veel kleine dorpen en gehuchten en nauwelijks verkeerslichten en drempels. Gemiddeld rijden we per dag 300 kilometer. In het gebied waar we heen gaan zijn niet zo heel veel terrasjes en tank- stations, dus de tank volhouden. Er is op de route veel ongerept en ruig natuurschoon, Lochs in over- vloed en veel beekjes en rivieren.

naar het noordelijkste dorpje van Schotland: Durness. Na zo’n tekst werden wij heel benieuwd en besloten ommee te gaan. Uiteindelijk waren we met zeven motoren: zes mannen en twee vrouwen. Ik was de enige duo. En niet geheel onbelangrijk: de prijs. Omdat het een particulier initiatief betreft, hangt er een gunstig prijskaartje aan. Schotland op herhaling Het was voor ons de vierde keer (in afgelopen 20 jaar) dat we naar Schotland gingen, altijd met een motorreisorganisatie en zelfs een keer met de PanClub. Deze reizen gaan meestal niet noordelijker dan Isle of Skye en Loch Ness, wij wilden altijd nog een keer noorde- lijker. De eerste dag vertrokken wij vanuit Rhenen met een tempera- tuur van 30 graden…… Bij het inchecken op de DFDS Ferry moesten we heel erg lang (in de brandende zon) wachten, want wij waren niet de enige motorrijder die de oversteek wilde maken. Ik

heb nog nooit zoveel motoren gezien die op de ferry moesten. Het waren er wel een paar hon- derd. Meteen zonk me de moed al in de schoenen, bah, de reis begint al met overleven, het zweet droop me in de nek, mijn broek plakte aan de benen, pffff, lekker begin maar niet heus. En de douaniers maakten niet veel haast om ons snel door te laten. Gelukkig na een koude douche en een goed diner was ik weer een beetje het meisje. Wij hadden een vierpersoonshut met twee stapelbedden. Hebben wij eigen- lijk altijd bij overtochten. Goed te doen, op de stapelbedden kun je de motorkleding neerleggen en je hebt nog een heel klein beetje bewegingsruimte over. Ben gebruikt daar ¾ gedeelte van en ik de rest. Echter de andere deel- nemers hadden met zijn vieren zo’n zelfde hut. Zie je het voor je? Vier grote kerels in zo’n minihutje, je zou stikken. En waar ze hun bagage gelaten hebben weet ik niet, ze hadden nog goed gesla- pen ook. Als er een wilde do uchen, moesten de andere drie wachten

We gaan via de grillige westkust

21