PanPost nummer 4 oktober 2017

Club Pan-European Nederland | nummer 4 | december 2017

Bij het strekken van de benen door Hahnenklee viel me bij een restau- rant op dat er klompen buiten stonden met de Friese Pompe- blêdden, flesjes Fryske slok en een Friese vlag boven de deur. Op de menukaart stond, dat er oma’s pannenkoeken te verkrijgen waren. Kortom ik voelde me er helemaal thuis (heb 16 jaar in Friesland gewoond). Natuurlijk moesten we effe een bakkie doen en uitzoeken hoe e.e.a. zat. Dit Friese echtpaar was met kinderen anderhalf jaar geleden in Hahnenklee neerge- streken om een restaurant te exploiteren en kamers en vakan- tiewoningen te verhuren. En voordat je het weet is het dan weer zondagochtend, ben je al vroeg je spullen aan het inpakken, een laatste keer aan het genieten van het ontbijt en afscheid aan het nemen… Om half negen reden we richting hotel Seehof in Langscheid met onderweg een koffiestop en tank- pauze. En na een mooie rit kwamen we om half twee aan bij het hotel, waar al een aantal Panners zat te genieten van het zonnetje en het mooie uitzicht. Het krijgen van de koffie ging best snel, maar het uitserveren van de

bestelde lunch deed toch wel even op zich wachten (déjà-vu voor sommigen die dinsdagavond in Winterswijk aten). Jammer voor degenen die na ons kwamen, want de bediende was onverbiddelijk voor hen: de keuken was gesloten en er kon geen eten meer worden besteld. Hierdoor vertrok een aantal daarom naar een andere locatie om daar wat te eten. Frans Voermans wist ons nog te vertellen dat hij bijna de kilometer- teller op 400.000 km had staan en dit moment zeker zou passeren op de terugreis naar huis. Hij heeft beloofd er een foto van te maken en op te sturen. We bestegen onze inmiddels wat zwarter geworden Goldwing voor de rit naar huis en na een lekker stukje rijden in de zon zagen we het bord van Nederland in de Nog een laatste stop voor het tanken en nog 90 kilometer en we zijn thuis! Totdat we net voor Amsterdam zien dat er zich een file vormt bij de afslag naar de A9, dus we rijden nog even door, maar komen dan onverbiddelijk toch nog in een lange rij stil- staande auto’s terecht. bermkant opdoemen. Ja…… we zijn er bijna!

Martin laveerde met de nodige souplesse tussen de auto’s die soms wel en soms niet opzij gingen. Na een half uurtje zo slin- gerend tussen de lange rij auto’s zagen we, dat het weer ging rijden en konden we nog even fullspeed rijden, voordat we ons dorp in reden. Om kwart voor zeven waren we thuis en konden we de spullen van en uit de motor halen. We kijken terug op een paar mooie dagen met een leuke groep, mooie ritten, geweldig motorweer en hebben nu al zin in volgend jaar! Wim en Joke hartelijk bedankt voor jullie goede zorgen, het maken van de routes, het geregel en jullie enthousiasme!! Mochten we ooit nog eens in de Harz komen, dan ga ik op zoek naar het punt waar het gedenkte- ken staat dat nog herinnert aan het Oost- en West-Duitsland, want dat is het enige dat ik had gehoopt ook te zien, maar niet heb aangetroffen (of had ik het te druk met foto’s maken van de andere rijders in ons groepje dat ik dit gemist heb?).

Met vriendelijke Harz-Pangroet, Adrie van Weeghel n

35