PanPost nummer 3 juli 2017

Club Pan-European Nederland | nummer 3 | september 2017

Tijdens de meeste ééndaagse toer- ritten komt het er bij mij nauwelijks van om met andere clubleden dan die ik al ken eens wat nader kennis te maken. Dat je elkaar tijdens een meerdaags evenement wat beter leert kennen is leuk en versterkt, vind ik, ook het clubgevoel. Daartoe biedt de Hemelvaarttoer volop de gelegenheid. Frans: Beste Sandra, je vraagt aan mij waarom ik een van de vaste deelnemers ben aan de Hemel- vaarttoer van onze prachtige PAN- club? Welnu, omdat jij ’t vraagt. In 2009 ging ik voor de eerste keer samen met mijn broer Jan mee. Wij vonden het in hotel Taverne in Cobut meteen gezellig en hadden direct het gevoel er bij te horen. Gerard van Streun verzorgde dat toentertijd als een ware reisleider. Begroeting tot en met sleutelont- vangst en begeleiding naar de kamer. Bij het diner telkens een briefing enz. Wilma & Hennie waren zeer gastvrij als hoteluitbaters in België. Onze Jan vond Sandra meteen leuk en hij kon na het uitgebreide diner goed met haar napraten in het café. Dat is overigens niet in beeld vastgelegd. Ik was wel ’n beetje jaloers. Maar ik heb mijn draai toch kunnen vinden. Omdat ik in een leuk gesprek raakte met Wietze en Fanny uit Emmen. In mijn indertijd gemaakt verslag lees ik dat er zeven dames bij waren, waarvan drie echte gangmakers Rosa, Carla en jawel Sandra. Soms leek het op een taptoe, polonaise of er was opeens een leuke act.

En… jazeker we gingen naar huis met een groepsfoto gemaakt door Edgar. De eerste keer was het zo gezellig en met elkaar omgaan zo goed bevallen, dat we de eerste jaren weloverwogen beslisten om weer mee te gaan en na enkele jaren is het al bijna vanzelfsprekend om ons op te geven. Wij vonden het zelfs jammer, dat het in 2013 niet door- ging. Het was voor ons toen helaas te laat om ons nog elders bij aan te sluiten. Met enkele Panclubleden zijn we toen nog in Bad Bertrich terecht gekomen. Wij vinden het nog steeds hoofdza- kelijk ’n mengelmoes van “Hollan- ders”, “Noorderlingen”, “Normale Nederlanders” en “Brabanders”, die met respect voor elkaar als biker vriendschappelijk met elkaar omgaan. Ik laat met Hemelvaartweekend, al is het met moeite, zelfs onze plaat- selijk M.C. Boxmeer in de steek. Mogelijk ook ’n beetje vanwege de variatie/verandering. Tot nog toe mogen we blij zijn dat Edgar de taak van Gerard met het vele werk heeft overgenomen en hoop ik op een leuke voortzetting van deze jaarlijkse happening. Sandra, geef waar mogelijk je ondersteuning en medewerking. Zo’n mooi onderkomen en vermaak als dit jaar mogen we alleen maar hopen. Met vriendelijke groeten, Groepsoudste Frans Voermans. Jan: Beste motorvrienden en vrien- dinnen. Mijn eerste Camping-Hotel- Toer was in 2009 in Hotel Cobut in België. Het volgende heeft mij hier aangetrokken om ieder jaar weer mee te gaan.

Steeds weer een gezellige groep deelnemende PAN-leden, die steeds weer voor de gezelligheid zorgen, zowel in de avond als onder- weg tijdens de stops. Op de eerste avond kan ik mij nog herinneren, een heel lang gesprek gehad met de dame naam Sandra (onderwerp vergeten), maar het gaf mij het gevoel dat ik opgeno- men was in de groep. Tijdens deze dagen werd mijn motor Honda Deauville NT 650 omgedoopt tot een BABY PAN. Hierdoor voelde ik mij nog meer opgenomen tot deze beruchte groep PAN mensen. Dus een oproep aan de overige PAN- leden: meld je aan voor deze gezel- lige groep Hemelvaartgangers. Gegroet, Jan Voermans Oirlo - Oudste broer van Frans. Joop: Een ieder heeft zo zijn reden om mee te gaan. Dus zijn er ook veel vreugdes om dit te beleven. Maar voor mij is het bochtenwerk op mijn tempo rijden puur geluk. Verder vind ik het erg fijn om met deze vrienden de dag door te brengen. Met het bovenstaande wil ik zeggen, iedereen kan zijn plezier vinden in dit weekend. Dus wat houd je tegen. Ga gewoon eens mee. Veel plezier. Peter: Het is de eerste gelegenheid om weer reiservaring met beschei- den outfit op te doen. Zien hoe een ieder van de groep het voorjaar instapt en plannen maakt voor het nieuwe seizoen. Het kamperen of kramperen is over, maar het kan ook fris zijn in mei. Met de jaren gaat het een ieder wat minder vlot af, maar diehards zetten door, dus we blijven gaan. Verrassend is het om telkens

17