PanPost nummer 4 oktober 2017

Club Pan-European Nederland | nummer 4 | december 2017

DOOR HET OOG VAN DE NAALD … Tekst : Roger Leppers

Om 18.45 uur ging ik weg, teneinde om 19.30 uur present te zijn bij de musical Ciske de Rat. Dat moest makkelijk lukken vanuit waar ik woon. Echter in m’n eigen dorp ging de bandensensor al over de rooie (het lampje op mijn dashboard dat aangaf dat de bandenspanning te snel daalde, ging rood knipperen).

M ij van geen kwaad bewust (de band zou wel nét toevallig onder de grenswaarde zijn gekomen), pompte ik bij het laatste tanksta- tion uit het dorp de achterband weer op spanning… De melding bleef uit totdat ik een aantal kilo- meters snelweg erop had zitten. Terug geredeneerd: door de hogere snelheid was de schroef, die het lek had veroorzaakt maar die ook als afdichting fungeerde, uit de band geslingerd. De bandenspanning liep erg snel terug en ik kon nog net de afrit ‘tankstation Muiderberg’ nemen. Daar zette ik m’n motor vóór de shop, midden in het licht en midden tussen de mensen, voor als ik hulp nodig mocht hebben… En ja, doordat de achterband al bijna leeg was kon ik de motor met geen mogelijkheid meer op de middenbok krijgen… Gelukkig kwam de een na de ander uit de shop gelopen en waren er meteen mensen bereid om te helpen de motor naar ach- teren en omhoog op de midden- bok te trekken. Zonder hulp had ik een steen of een stuk hout moeten zoeken, waarop ik het achterwiel had gereden om genoeg hoogte te krijgen, teneinde alsnog de motor ‘op te bokken’. Ook vroeg ik me af of de motor überhaupt nog wel op de zijstandaard was blijven staan met een lege achter- band??? Zou hij niet naar de tegenovergestelde kant van de jiffy omkiepen? Dat zou beteke-

nen dat ik er permanent op had moeten blijven zitten om de motor rechtop te houden. Of dat ik hem gecontroleerd moest laten omval- len, om actie te kunnen onderne- men voor hulptroepen… Bij de SE versie van mijn motor had ik in dat geval eerst de vering elektrisch op de hoogste stand kunnen zetten om ‘ruimte voor de jiffy’ te creëren. Gelukkig stond de motor inmiddels op de bok! Na enig speurwerk op de band, zag ik het gat waar de schroef in had gezeten. Dat was aan de rechterkant van de band, naast het loopvlak. Mooi, nu kon ik mijn nieuwe ban- denreparatiesetje uitproberen! Dat is een setje dat in Promotor werd aangeprezen en er qua afwerking heel goed uitziet. De veters die voor de opvulling van het gat zorgen, zitten in een buisje, dat weer aan het handvat vastge- schroefd wordt. Aan de voorzijde van dat buisje zit er een messing kegeltje dat je gemakkelijk door het gat drukt. Bij het terugtrekken van het buisje blijft dat kegeltje (plus de bijbehorende veter die uit het buisje getrokken wordt) aan de binnenkant van de band steken en zou het lek moeten dichten. Vullen met een CO2 patroon geeft genoeg banden- spanning om te checken of het lek wel of niet dicht is. Dat checken doe je met spuug! Spugen op het gerepareerde gat, of met je hand een paar keer spuug opbrengen, laat al snel zien of het gat ook echt

dicht is. Belletjes uit het spuug opborrelend zijn uit den boze. Helaas was het gat in mijn band niet dicht (belletjes!) en moest ik met de priem/opruimer uit mijn oude reparatieset (die ik nog steeds bij me had) de net geplaatste veter uit het gat drukken om een vertrouwde dikke veter te kunnen plaatsen. Na het afsnijden van het overtollige deel van deze veter bleek het gat nu wél dicht te zijn. Het fancysetje is blijkbaar niet geschikt voor grotere gaten zoals schroefgaten. Voor een spijkergat was het wel afdoende geweest! Ik denk dat de fabrikant een dikkere variant moet ontwikkelen voor schroefgaten of verder alge- meen gebruik. Na nog twee CO2 patronen te hebben geleegd in de band kon ik ermee naar de luchtserviceplek rijden om daar de band op de juiste spanning te brengen. Inmiddels heb ik, na anderhalve maand, nieuwe banden laten monteren, omdat de batterijen van de bandendruksensors aan- gaven dat ze op te lage spanning werkten en dus vervangen moesten worden. Dan ook maar meteen nieuwe banden erop, ze waren bijna aan het eind van hun loopbaan aanbeland. De tweede ‘prop’ heeft uitermate goed gehouden, ik hoefde eens per twee weken maar een halve

20